معنی کارل دیویس

کاشف ذره پوزیترون

نام مردانه آلمانی

بازیگر فیلم مگس

برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن در سال 1935 میلادی

برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن در سال 1938 میلادی

کارل. [کارْرِ] (اِخ) الکسی. رجوع به «کاررل الکسی » شود. در اعلام المنجد این اسم بصورت «کاریل الکسی » آمده است.

کارل سلمان. [س َ] (اِخ) کارل زالمان. رجوع به زالمان شود.

کارل مارکس. (اِخ) رجوع به «مارکس » شود.

زندگی بر آن است تا به اندیشه های ما پاسخ شایسته ای بدهد و امید و آرزوهای ما را برآورده سازد.

نیرومندترین اندیشه در هر دورانی، اندیشه ی نیرومندان است و نبوغ ویژه ای لازم نیست تا نشان داده شود که جوهر انسان بودن در هر دوره ای، گرایش به شباهتی شگفت انگیز با گروه مسلط [=برگماشته] آن دوره و آن مکان دارد.

اگر انسان حیوان سخنگو است، پس بیشترین میزان حضور ما نه در درون گرایی اندیشه و احساس خصوصی، بلکه در مشترک بودن مبادله ی زبانی است.

نیرومندترین اندیشه در هر دورانی، اندیشه ی نیرومندان است و نبوغ ویژه ای لازم نیست تا نشان داده شود که جوهر انسان بودن در هر دوره ای، گرایش به شباهتی شگفت انگیز با گروه مسلط [برگماشته] آن دوره و آن مکان دارد.

انسانیت یا انسان بودن، جوهر اصلی و جدایی ناپذیر یا صفت تعریف کننده ی انسان ها است.

انسانیت ذاتی در میان همه ی انسان ها در هر زمان و مکانی مشترک است.

اگر پیوسته بکوشی و ایمان داشته باشی، سرانجام پیروزی از آن تو خواهد بود.

بیش از آنکه برنده باشیم باید بازنده باشیم.

کسی که راهی را با عشق می پیماید، هرگز راه را تنها نپیموده است.

جوهر و ذات خلاقیت، تازگی و نو بودن آن است و در نتیجه، ما استانداردی برای قضاوت درباره ی آن نداریم.

وقتی به دنیا نگاه می کنم، بدبینم، اما وقتی به مردم نگاه می کنم، خوشبین هستم.

در ابتدای کارم این سوال را از خود می پرسیدم که: «چگونه می توانم این فرد را درمان کنم یا تغییر دهم؟» اکنون این سوال را بدین صورت تغییر داده ا م که: «چگونه می توانم رابطه ای با این فرد برقرار کنم که او بتواند از این رابطه برای رشد شخصی خودش استفاده کند؟»

چگونه این پیشامد رخ میدهد که هر اندازه بیشتر در خویشتن به عنوان موجودی ویژه و بیهمتا فرو رفته و در پی هویت خویش میرویم، بیشتر کل انسان را در خود مییابیم؟

تنها انسان فرهیخته کسی است که آموخته باشد چگونه یاد بگیرد و تغییر کند.

تجربه برای من بالاترین اولویت را دارد. ملاک درستی و منزلت هر چیز، تجربه ی خود من است؛ نظر افراد دیگر و حتی ایده های خودم نیز به اندازه ی تجربیاتم اعتبار ندارند.

برای کسی که کاملاً در برابر تجربه های جدید راحت (باز) است و حالت تدافعی نمی گیرد، هر لحظه، می تواند سرشار از تازگی باشد.

این تجربه هاست که باید بارها و بارها به آن بازگردم تا به نزدیکی بیشتری از حقیقت دست یابم. تنها به این ترتیب است که آن حقیقت، بخشی از وجود من میشود.

برای من هیچ چیز با ارزشتر از تجربه نیست. ابزار سنجش درستی هر چیز برای من، تجربه ی شخصی خود من است.

نه ایدههای کسان دیگر و نه حتی هیچ یک از ایدههای خود من، درست تر از تجربه هایم نیستند.

من رفته رفته به یک نتیجه گیری بدبینانه و منفی درباره ی «زندگی خوب» رسیده ام. به نظر می آید که زندگی خوب شکل ثابتی ندارد، بلکه یک فرایند است؛ یک جهت است نه یک هدف.

شما یک فرد مذهبی را نمی توانید با هیچ چیزی متقاعد کنید. برای آنها اساس ایمان و عقیده شواهد نیست بلکه، جایگاه آن نیاز ژرف به ایمان است.

معجون قدرت عظیم و نادانی عظیم، فاجعه ای عظیم است.

بازیگر (1908- آمریکا 1989) پدرش کیل و مادر فرانسوی نسبش عکاس بود. از سال نخست دبیرستان تصمیم داشت بازیگر شود. ابتدا به صورت نیمه‌حرفه‌ای روی صحنه می‌رفت. در سال 1930 پس از اینکه در یک امتحان بازیگری در گلدوین مردود شد به خدمت یونیورسال درآمد. با فیلم «مردی که نقش خدا را بازی کرد» مورد توجه قرار گرفت و خیلی زود در فیلم برادران وارنر به شهرت رسید. از فیلم‌هایش: پل واترلو، خواهر بد، خطر، چنین بزرگ، بیست هزار سال در زندان، آن زن مشخص، زندگی خصوصی الیزابت و اسکس، پیروزی درخشان، حالا و مسافر، رستوران هالیوود، ذرت سبز است، فریب، یک زندگی دزدیده شده، ناظری در جنگل‌ها، نامادری شریر، بانی اوهر، بازگشت از کوهستان جادو، پرستار بچه.

341